İŞTE O MUHTEŞEM YAZI...
Ülkücü değilim ama ben bu ülkede ülkücüleri hep sevdim...
Ne zaman vatan millet söz konusu olduğunda onları hep ön saflarda gördüm...
Ölen şehitlerimizin yanında...
Şehit ailelerinin tesellisinde...
Mahallenin namuslu adamında...
Anadolu insanının özünde...
Bu ülkenin taşında toprağında hep onlar vardılar...
Dile kolay 47 yıllık bitmeyen sevda...
Kendi içlerinde birbirlerini yerken, ülkelerine asla ihanet etmediler...
Memleket meselesi olduğunda sağduyuyu elden hiç bırakmadılar.
İşkence gördüler, yılmadılar...
Mahpuslara atıldılar, korkmadılar...
Gambazcılık yapmadılar...
Dostlarını yarı yolda hiç bırakmadılar...
Vatana ihanet etmediler...
Türk halkı söz konusu olduğunda gerisi teferruat dediler...
7 Haziran seçimlerini hatırladım birden...
Hani şu CHP'nin blok siyaseti vardı ya!..
AK Parti'yi dışarı da bırakıp, CHP-MHP-HDP koalisyon önerisi?
Hatta Başbakanlığı Sayın Devlet Bahçeli'ye vermeyi bile yeğlediler...
Ne oldu?
Ülkücü duruş, memleket sevgisi koltuk sevdasından ağır bastı...
Kabul etmediler...
AK Parti'yi bitirme adına bu oyuna gelmeyip, 'Önce vatan-millet' dediler...
Siyasette kaybetmek pahasına bunu yaptılar...
Biliyorum ki, milyonlarca AK Partili onları ayakta alkışladı...
Dışa vurmasalar da, bir çoğu 'Helal olsun ülkücülere' dediler.
Kimileri ise 'Gerçek Türk milliyetçileri' demekten kendilerini alamadılar...
Fethullah Gülen cemaatini asla sevmediler...
Onlarla mesafeyi her zaman koruyup, ciddiyeti elden bırakmadılar...
Bu işin siyasi bedeli pahalıya da patlasa, her zaman her yerde 'Önce vatan-millet' diyerek haykırdılar.
Bugün parti içinde çok büyük kaoslar yaşasalarda günü geldiğinde davalarının büyük gücü onları yine bir araya getirmeye yetecek.
Bilesiniz ki, oyları emanettir...
Davalarından vazgeçmezler...
Bu yüzden hep demedik mi?
Ülkücüler bu memleketin emniyet taşları diye...
Gerçekten de öyle...
Yaşanan bunca sürece rağmen hangi parti böylesine ayakta kalabilmiş ki?
Örneği yok...
Olmayacakta belki...
İşte ben bu yüzden ülkücüleri seviyorum...
Özel dostlarım, sevdiklerim ve kıymetlilerim hep orada...
Bundan da asla gocunmadığım gibi, onlarla hep gurur duydum...
Sadece ben değil, ülkemiz onlarla gurur duydu...
Saygıyı hak ediyorlar...
Sevilmeyi de...
Şimdiler de genel başkanlık yarışı parti de hakim...
Bakmayın birbirlerine atıp tuttuklarına...
Onlar ülküdaşlar, gönüldaşlar...
Kavgayı kendileri çıkarıp, yine kendilerini bitirirler...
İşin sonunda kırılır darılırlar ama gün gelince birbirlerine sarılırlar...
İşte onların dünyası, yaşam biçimi, hayata bakış açıları böyle...
Çizgileri, yazgıları yürekten çünkü...
Yürekten olan sevdalar biter mi hiç?
Bitmez tabiki...
Pazara kadar değil, mezara kadar..
ÜNAL YAVUZ
